Ik hoor vaak van mensen dat ze het zoveel gedoe vinden om naar Corsica te gaan. En dat begrijp ik helemaal. Je moet natuurlijk een stuk met de boot en daardoor duurt het best lang voordat je er daadwerkelijk bent. Een flinke opgave Corsica met kinderen, helemaal waar! Maar dit eiland is zo ontzettend mooi en zo de moeite waard om naartoe te gaan. Als je er eenmaal een keer bent geweest, vergeet je snel de lange reis ernaar toe.
Corsica heeft alles wat je zoekt op vakantie; prachtige stranden (van die azuurblauwe baaitjes met ondiep water, heel fijn voor de kinderen), pittoreske dorpjes en stadjes, prachtige bergen in het binnenland en je kunt er prima op de bonnefooi rondreizen. Voor ons als vakantiegangers die het liefst elk jaar met een backpack de wereld zouden rondreizen (maar daar onze financiën niet helemaal naar zijn), voldoet Corsica aan onze verlangens: een relaxte strandvakantie waar ook nog wat te ontdekken valt en daardoor toch een stuk avontuurlijker aanvoelt dan drie weken strand in Zuid-Frankrijk aan de Cote d‘Azur.
Op naar Corsica met kinderen!
En zo besluiten we na twee eerdere vakanties op Corisca (zonder kids nog), dit keer met de dames te gaan. Die zijn bij vertrek, 6, 4 en 1 jaar. Dit in combinatie met een volgepakte auto met tent (zonder stokken, daar komen we iets te laat achter…), buggy, campingbedje en nog veel meer rommel, belooft het een fantastische vakantie te worden. Van uitrusten komt weinig terecht, maar de bestemming is top dus we hebben er zin in!
Vanaf Nice met de boot
We reizen in etappes af naar Nice om daar de boot te pakken. We boeken vooraf (6 weken voor vertrek) een slaap-cabine waar we zo tegen middernacht in mogen. Na wat uren in de rij te hebben gestaan op een parkeerplaats voordat we de boot op mogen, zijn we thrilled als we de deur van onze hut openmaken. De kinderen vinden het fantastisch! Eindelijk slapen, wel veel te kort… Om half zes gaat de wekker en moeten we opstaan. Een uurtje later varen we de haven in van Calvi, een klein stadje in het Noord-Westen van het eiland. Een prachtig gezicht vanaf de boot. De meisjes staan wat slaapdronken op het dek, maar zijn duidelijk onder de indruk van alles wat ze zien.
Op zoek naar de eerste camping
We hebben onderweg een top drie van campings op Corsica gemaakt en rijden na aankomst in 20 minuten naar de eerste van onze voorkeur. De receptie blijkt om kwart over zeven ‘s ochtends nog niet open te zijn, dus rijden we terug naar een bakker vlakbij waar we croissants halen en koffie bestellen.
We zijn nog helemaal in de chill modus en hebben zin om een plekje op de camping uit te gaan zoeken. Om negen uur zijn we welkom en niet veel later pakken we onze auto uit.
En daar voltrekt zich de eerste crisissituatie van onze vakantie. De tentstokken… Waar zijn ze? Niet in onze auto, zo blijkt. Na een nacht van 4 uur slapen, kunnen Thijs en ik dit nog wonderbaarlijk goed handelen. We rijden terug naar Calvi (staan 1,5 uur in de file) waar we bij de Intersport een tent aanschaffen. Onze kinderen gedragen zich als engeltjes. Maar eenmaal terug op de camping willen ze graag zwemmen. En daarop wachten, omdat wij de tent op moeten zetten, is natuurlijk waardeloos. En daarom plonsen we niet veel later met z’n allen in het zwembad. Een paar uur later staat alles. Wij laten ons niet uit het veld slaan door wat tegenslag. De vakantie op Corsica met de kinderen kan nu echt beginnen.i
Een winderige start...
De volgende dag worden we wakker met harde wind. Het waait zelfs zo hard, dat onze hele ontbijttafel wordt gelanceerd. We blijven positief en besluiten dat het een mooie dag is voor een bezoek aan Calvi. Een klein stadje, met een paar gezellige straatjes. We vermaken ons een paar uurtjes en lopen ook nog naar een strandje om de hoek voor een duik in zee.
De volgende dag blijkt de wind nog niet te zijn gaan liggen. We vragen aan de lokale bevolking, waar deze harde mistral-achtige wind vandaan komt. En ze vertellen ons dat het nog wel 5 dagen kan aanhouden. Perfect om te windsurfen wat ook volop gebeurt, maar aangezien we hier niet voor komen, besluiten we de volgende dag door te reizen naar het zuiden, richting Bonifacio omdat de wind daar een stuk minder hard is.
Op naar de volgende camping!
Op internet lees ik goede verhalen over een terrassencamping vlakbij het stadje. Er had natuurlijk een alarmbelletje bij mij moeten gaan rinkelen met een dreumes van 14 maanden, maar dat gebeurde helaas niet.
Dus daar staan we dan, vol goede moed ga ik naar de receptie waar ik in mijn beste Frans vraag of ze nog een plekje hebben. Die blijken ze ‘s middags om 16u te verdelen, maar het zou zeker goed komen. We moeten een paar uur wachten en we besluiten om even te gaan eten en naar het strand te gaan. Eenmaal terug om 16u mag ik in een golfkarretje stappen en brengt een meneer van de camping mij naar de beschikbare plek. We rijden omhoog en gaan de bocht om. Daarna volgt er nog een bocht en nog een bocht. En we rijden nog steeds omhoog. Na zo’n 5 min omhoog rijden mag ik uitstappen. De man loopt voor me uit over een smal paadje langs 5 tenten met aan de linkerkant een afgrond van zo’n 2 meter naar het terras lager. Dan wijst hij mij de plek. Een stukje grond van 6 bij 6 meter, waar we niet met de auto kunnen komen. Dus we moeten alles uit de auto halen en zelf langs de 5 tenten naar de plek brengen.
Een onmogelijke opgave met 3 kleine kinderen, afgezien van de afgrond die levensgevaarlijk is voor kleine Jule. Dus dit feestje gaat niet door. En toen was het ineens kwart over vijf en waren we al de hele dag op pad. Geen campingplek en nog steeds een afgeladen volle auto.
‘Zijn wij dan zo slecht voorbereid?’, vraag ik Thijs, ‘of moet je dit gewoon accepteren als je niet alles van te voren vast wil leggen.’
Het voelt even niet als vakantie, maar als hard werken. De moed zakt me in de schoenen, wat een pure ellende dit. Maar we rijden door en besluiten bij de eerst volgende camping te stoppen. En daar hebben ze wel een normale plek voor ons. Wel zonder electra, maar wat maakt het uit… Dat probleem lossen we later wel op.
We stallen de boel weer uit. Dit keer staan we tussen een paar Italiaanse gezinnen die ‘s avonds laat (echt om 23.30) nog uitgebreid gaan eten met z’n allen. Maar de tent staat, de wind is weg, de zon schijnt en we hebben zo’n fijne plek in de schaduw dat we verder alles wel best vinden.
De mooiste vakantieweek ever!
Na alle struggles van de eerste dagen, lijkt het tij echt te keren. Vanaf deze camping bezoeken we elke dag een ander strandje (plage de roccapigna, plage de la tonnara, plage de rondinara, santa giulia). We vragen aan de locals welke zij het mooiste vinden en zo komen we op verschillende plekken terecht. Aangezien het bij de parkeerplaatsen wel druk kan zijn, gaan we voor tien uur ‘s ochtends naar het strand, of na 14u ‘s middags. En zo lukt het ons altijd wel om de auto te kunnen parkeren.
De stranden zijn kleinschalig en super mooi. We vallen van de ene in de andere verbazing. Het water is warm en vaak ondiep. Perfect voor de kinderen om in te zwemmen. Zelfs Jule van 1 jaar, durft met haar bandjes om alleen het water in te gaan. Ook leent de zee zich om in te snorkelen en dat doen we dan ook volop elke dag.
Bonifacio is een vestingstadje met smalle straatjes vol restaurantjes, winkeltjes en koffiezaakjes. We gaan er twee keer naartoe en balen dat we niet uit eten kunnen gaan. Jule is nog net te klein om ergens rustig te gaan eten en daarom pakken we alleen een terrasje. Maar als je kinderen al wel normaal aan tafel kunnen zitten, is het echt een geweldige plek om ‘s avonds een hapje te gaan eten. Beneden in de haven liggen de grootste jachten die je je voor kunt stellen. Nog groter dan we ooit in St Tropez zagen. De kinderen vinden het prachtig en wij ook.
Vanaf deze camping bezoeken we ook het havenstadje Porto Vecchio. Leuk voor een middagje, als je even wat anders wilt dan het strand.
De laatste dagen op dit mooie eiland
De natuur in het Zuid-Westen van Corisca is een stuk ruiger dan in het Noord-Oosten. Maar juist daarom vind ik deze kant een stuk mooier. Aan de Noord-Oost kant liggen veel campings aan het strand en dat is in het Zuid-Westen vaak niet zo. Daar heb je meer baaien, waardoor campings een klein stukje van het strand af liggen. In het binnenland liggen bergen en daar kun je prachtige wandelingen maken. Omdat onze kinderen nog vrij klein zijn, doen we dit niet. Maar voor een actieve vakantie kun je ook prima terecht op Corsica.
Na tien dagen strand vertrekken we richting Bastia om daar de boot te pakken naar Livorno in Italie. Dit is zo’n 3,5 uur varen en we komen daar rond negen uur s avonds aan. We overnachten in een klein hotel op zo’n twee uur rijden van de havenstad. En de volgende dag cruisen we door naar Como om onze vakantie daar af te sluiten. Heel last minute regelen we via Air BNB een appartement aan de rand van Como-stad. Hier genieten we van de luxe van een appartement en eten we zoveel lekkere pasta’s als we kunnen. Onze oudste dochter, Jade heeft het er nu nog over hoe lekker de spaghetti daar was.
Na twee dagen Como, rijden we het laatste stuk naar huis. En het is voor buitenstaanders misschien moeilijk te geloven, maar we kijken allemaal met een heel warm gevoel terug op deze vakantie. Ondanks dat niet alles soepel verliep, maakten de mooie dagen alle tegenslagen weer goed. Ik kan Corisca met kinderen iedereen aanraden.
Dit artikel is geschreven door vaste gastblogger Marieke. Marieke is journalist en reist samen met haar man en 3 dochters graag de wereld over!
