Na een dagje fullforce inpakken (OMG wat moet er veel mee!!), is het tijd om te vertrekken richting het (hopelijk) witte Winterberg. De auto zit letterlijk tot de nok toe gevuld (de dragers van de dakkoffer paste niet), de kids zitten in relaxte joggingsbroekjes achterin, manlief rijdt en ik zit naast hem met een tas vol etenwaar tussen mijn benen.
We vertrekken rond 10u en verwachten 14u aan te komen. TOP vertrektijd, want we rijden net achter alle files aan. Na 10km slapen beide kids al, dat beloofd een heerlijk ontspannen rit!
Tot dat… de kids om en om elkaar wakker hoesten. Ze zijn beide niet helemaal lekker, koortsig en last van een nare hoest. Na wat sussende woorden en uitgedeelde soepstengels is het dan echt stil achterin. Ik ben benieuwd hoe deze rit verloopt. Mooie try out voor onze camper roadtrip in juni door de States, waarin vele km’s afgelegd moeten worden.
Net voor de grens, ongeveer op de helft van onze trip, maken we nog even een tank en plas stopje. Dan in een rechte lijn door naar de sneeuw. Met een kleine omweg, mannen kunnen blijkbaar goed kaartlezen maar navigatielezen is een heel andere league, komen we 40min later dan gepland aan bij Landal in Winterberg. En JA er ligt sneeuw; hoera!
We halen snel onze sleutel op bij de receptie en wanneer we weer naar de auto lopen zien we ook dat de familie gearriveerd is. We rijden samen naar onze 2 onder 1 kap woningen. Snel alles uitladen en tijd voor een welverdiend drankje terwijl de sneeuwvlokjes met bosjes uit de lucht vallen. Hmmmm kindjes Lotte en Floris, gaan steeds harder hoesten, hebben lodderige ogen, zijn niet meer heel erg leuk gezelschap en hebben flinke rode wangen. Tijd voor een check-up in het huisje. Beide blijken tegen de 40 graden koorts te hebben.. Wat een bummer! Kids snel in een koel badje en daarna naar bed in de hoop dat ze een lange nacht kunnen maken.
Lange nacht, lange nacht?! Natuurlijk tellen twee zieke kinderen, een niet zo lekkere moeder (het virus van de kids lijkt vrij besmettelijk) en een nieuwe slaapplek niet op tot een goede nachtrust. Na 2 uur staat de koortsige oudste alweer naast zijn bed, 3 uur later ligt hij bij ons in bed, 4 uur laten doet hij het licht op onze slaapkamer aan omdat hij niet kan slapen in het donker. Na 5 uur is nummer 2 ook wakker, na 6 uur krijgt nummer 1 toch een paracetamol omdat de koorts blijft stijgen, na 7 uur barst hij in huilen uit van het hoesten en na 8 uur wil koortsige nummer 2 echt niet meer slapen. Kev noemt het “interval slapen” mooie benaming. So far onze eerste nacht op vakantie….
Positieve is dat we niets hoeven dus dat we de dag erna lekker kunnen chillen met de kleine zieke mensjes.
TO BE CONTINUED
Tips & tricks:
*Zet bij beide kids een drinkbeker met water in hun autostoeltje.
*Ga als mogelijk rijden rond de slaaptijd.
*Als je een (net) zindelijk klein kindje hebt stop dan om de 2 a 3 uur.
*Laat de kids beide hun lievelingspeelgoed en knuffel inpakken om het meezeulen van tassen vol speelgoed te beperken.
*Vergeet de kinderparacetamol niet 😉
Twee zieke kids
Landal Winterberg met een beetje sneeuw
